وبلاگ

💥 چرا سوختگی با باز خطرناک تر و وخیم تر از سوختگی با اسید است ؟

🔰 وقتی اسید قوی روی پوست ریخته می شود، آب سلول ها با اسید واکنش می دهد. در این واکنش گرمای زیادی تولید می شود و سلول ها را می سوزاند. اسید به دلیل خاصیت آب دوستی وارد کانال های پروتئینی سلول می شود ولی سلول بعدی اجازه ورود مولکول اسید را نمی دهد. به همین دلیل اسید سر جایش مانده و بیشتر نفوذ نمی کند. هم چنین خون و فلزات قلیایی بدن مانند کلسیم، پتاسیم، سدیم و منیزیم به کمک ما می آیند و اثر اسید را تا حدودی خنثی می کنند.

اما وقتی باز قوی روی پوست ریخته می شود با چربی سلول ها واکنش می دهد. قلیا با حل کردن غشای از جنس چربی سلول آن را متلاشی می کند. به همین دلیل نیازی به ورود به سلول ها ندارد و تا عمق استخوان نفوذ می کند. در بدن هم ماده ی اسیدی غیر از اسید معده وجود ندارد که قلیا را خنثی کند.

امولسیون ها

امروزه امولسیون ها در صنایع و مشاغل مختلف به یکی از الزامات تبدیل شده اند. امولسیون ها سیستم هایی هستند که از پراکندگی حداقل یک مایع غیر قابل اختلاط در مایع دیگر تشکیل می شوند. امولسیون ها ممکن است به صورت روغن در آب O/W یا آب در روغن W/O یا به صورت امولسیون مرکب W/O/W و بالعکس باشند.  امولسیون‌ها از لحاظ ترمودینامیکی ناپایدار هستند و تقریباً در زمان نسبتاً کوتاهی دو فاز به صورت دو لایه ی مجزا از هم دیگر جدا می شوند. پایداری آنها با افزودن موادی نظیر امولسیفایر، سورفکتانت یا مواد فعال سطحی افزایش می یابد که قادرند در غلظتهای بسیار کم میزان تنش سطحی را کاهش دهند. پایداری امولسیون اینگونه ارزیابی می شود که بتوانند به مدت ۵ روز یا بیشتر بدون تغییر فاز باقی بماند. اولین مرحله در تشکیل یک امولسیون پایدار و هموژن، پخش و پراکنده شدن یک فاز در فاز دیگر است. عامل مهم در تثبیت امولسیون تشکیل‌شده، ایجاد یک لایه تک مولکولی در حد فاصل بین سطوح روغن و آب به وسیله امولسیفایر است.

کاربرد امولسیون ها

همانطور که مطلع هستید امولسیون ها در صنایع مختلف وظایف گوناگونی را بر عهده دارند. امولسیون‌ها در صنایع غذایی، داروسازی، صنایع آرایشی و بهداشتی، صنایع نفت، آتش‌نشانی جهت خاموش کردن شعله ها، تراشکاری جهت خنک کاری و در قالب سازی به عنوان رهاساز و … کاربرد گسترده ای دارند. در صنایع آرایشی و بهداشتی جهت تهیه صابون، کرم، پماد و دیگر محصولات به کار گرفته می شوند. برخلاف محصولات دارویی که باید درون پوست و بدن به طور عمیق نفوذ کرده تا تاثیرگذار باشند کارکرد امولسیون های آرایشی و بهداشتی به سطح پوست محدود می شود. آنها باید بتوانند در طی بازه دمایی وسیع برای مدت طولانی پایدار بمانند و برای انواع مختلف پوست ها چرب و خشک مناسب باشند. کاربرد امولسیون ها در صنایع دارویی به عنوان حامل مواد فعال است که اگر بتوانند بدون داشتن تاثیرات جانبی به هدف مورد نظر برسند کارآمد خواهند بود. امولسیون ها در صنایع تراشکاری، برشکاری، فلزکاری و قالب سازی کاربرد دارند. آب صابون امولسیون پایدار روغن در آب است که در این صنایع جهت خنک کاری و روانکاری قطعات فلزی و رهاساز در قالب سازی استفاده می شود. این مواد اصطحکاک و گرما میان ابزار برش و قطعه را کاهش داده و از سوختن و داغ کردن آنها جلوگیری می کند.

میکرو امولسیونها

امروزه تکنیک میکروامولسیون قابلیت استفاده در زمینه های مختلف، به ویژه صنایــع غذایی را دارند. میکروامولســیونها دارای ذرات کمتر از ۱۰۰ نانو متر بوده و در مقایســه با امولسیونها خواص مهم و منحصر به فــردی دارند، خواصی که تمایل به اســتفاده از آنها را به جای امولسیونها افزایش داده اســت. تشــکیل خود به خودی و نیاز نداشتن به صرف انرژی جهت تشکیل شدن، پایداری ترمودینامیکی و تمایل نداشــتن به دو فاز شدن و شفافیت ظاهری از جمله مزایای آنهاست. تولید نانوکپســولهای طعم دهنده، افزایش انحلال پذیری ترکیبات، کمک به استخراج مواد و استفاده از میکروامولسیونها به عنوان محیط های واکنش از جمله کاربردهای بالقوه استفاده از این سامانه در صنایع غذایی محسوب می شود.

مقدمه
این ضروری نیست که همه ی اجزای موجود در فرمولاسیون چسب ها را بشناسیم. برخی اوقات نیز فرمولاسیون ً عموما چسب ها، خاص و به صورت یک راز است که در دست تولید کننده می باشد. یک فرد اغلب یک چسب تجاری را بر اساس اغلب این ویژگی ها، بوسیله ی . ویژگی های عملکردی، رویه های عمل آوری و سایر اطلاعات مربوطه، انتخاب می کند تولیدکننده ها، ارائه می شود. به هر حال، دانستن اطلاعات در مورد مواد متداولی که در فرمولاسیون چسب ها، استفاده می شود، می تواند برای حل مسائل مربوط به چسب ها، یاری دهنده باشد. همچنین این اطلاعات می تواند در مورد توسعه ی دانستن اطلاعات کلی در مورد این فاکتورها، برای استفاده کننده های معمولی از . سیستم های چسب جدید، کمک کننده باشد چسب ها مفید می باشد به نحوی که او می تواند به سهولت در مواقع مشخص، تغییرات مورد نظر را برای یک چسب، .انجام دهد این مقاله یک آگاهی اساسی در مورد اجزایی می دهد که به صورت تجاری در فرمولاسیون چسب ها، استفاده می شود. رابطه ی میان این مواد و خواص آنها نیز توصیف شده است. روش های مرسوم مورد استفاده برای فایق آمدن بر مشکلات ایجاد شده در این زمینه، مورد بحث، قرار می گیرد. این روش ها، شامل فرایندهای فرمولاسیون و موادی است که موجب کنترل جریان یافتن، تنظیم گسترده ی دمایی استفاده، بهبود تافنس، تطبیق ضرایب انبساط گرمایی، کاهش شرینکیج، افزایش . چسبندگی و اصلاح رسانایی الکتریکی و گرمایی می شود
ترکیب چسب ها
چسب های مدرن امروزی اغلب فرمولاسیون های پیچیده ای دارند که دارای عملکردهای خاص می باشد. پلیمرهای اندکی وجود دارد که بدون افزودن برخی از مواد اصلاح کننده مانند پلاستیسایزر، تکیفایر و یا پرکننده های خنثی، مورد استفاده قرار می گیرند. انتخاب مواد تشکیل دهنده ی واقعی به خاصیت وابسته است که مد نظر داریم. این مواد تشکیل دهنده همچنین به کاربرد و الزامات فرایندی مورد استفاده و هزینه ها نیز وابسته است. اجزای مختلفی که در یک فرمولاسیون :چسب وجود دارد، عبارتند از • پایه یا بایندر • عامل شتاب دهنده، بازدارنده و یا عامل تاخیری • حلال • تینرها • توسعه دهنده ها • پرکننده ها • حامل ها و تقویت کننده ها • پلاستیسایزر • تکیفایرها (Tackifiers) • تکیفایرها یا عوامل تیکسوتروپی • عوامل تشکیل دهنده ی لایه • آنتی اکسیدان ها، آنتی هیدرولیزها و عوامل ضد قارچ و پایدارسازها • صابون ها، سورفکتانت ها و عوامل ترکننده پایه یا بایندر چسب در واقع یک جزء اصلی از یک چسب است. بایندر بسیاری از ویژگی های چسب مانند ترشوندگی، خواص عمل آوری، استحکام و مقاومت در برابر محیط زیست را ایجاد می کند. بایندر اغلب از لحاظ وزنی، بزرگترین بخش فرمولاسیون چسب را به خود اختصاص می دهد اما این مسئله همواره برای چسب های حاوی مقادیر قابل توجه چسب ، از آن مشتق می شود. برای مثال ، جزئی است که نام چسب ً صدق نمی کند. بایندر عموما ، پرکننده و مواد آب بندی اپوکسی، ممکن است اجزای متعددی داشته باشد اما ماده ی پایه و اصلی آن، رزین اپوکسی است. وقتی بایندر انتخاب می یک عامل سخت کننده و یا عامل عمل آوری، در واقع ماده ای است که . شود، سایر اجزای مورد نیاز سپس تعیین می شود بعد از افزودن شدن به چسب، موجب افزایش واکنش عمل آوری می شود. این ماده به صورت شیمیایی با رزین پایه واکنش می دهد. عامل سخت کننده و یا عمل آوری به طور خاص برای هر رزین انتخاب می شود. این مواد دارای اثر قابل توجهی .بر روی ویژگی های عمل آوری و خواص نهایی سیستم چسب، هستند

* جهت ادامه مقاله دانلود نمائید *